Nauka samodzielnego jedzenia.

   Za napisanie tego posta brałam się już kilkukrotnie. Niestety dwie małe istotki umiejętnie mi w tym przeszkadzały. Jak nie wstawały przy moich nogach, to trzymały się krzesła na którym siedziałam, to dopominały się o moją całkowitą uwagę. Cóż- dzieci :)

  Obecnie Hania i Weronika drzemają, więc ja jednocześnie jem śniadanie i piszę. No ale o czym to miało być? O samodzielnym jedzeniu, a raczej o nauce samodzielnego jedzenia.

    Moje kobiety wczoraj skończyły 10 miesięcy. Powoli zaczynam przyzwyczajać do tego,że kiedyś mamusia przestanie je karmić łyżeczką. Oczywiście pierwsze kroki do samodzielności zrobiły już dawno- jedząc chrupki i biszkopty. Teraz nadszedł czas na większe wyzwania.

  Zaczęłam wiec od parówki :) Pokroiłam na kawałeczki i posadziłam bliźniaczki w krzesełkach. Hania jak to Hania nie ma czasu na pierdoły, wiec i parówka szybko zniknęła. Weronika każdy kęs musiała dokładnie obejrzeć, czy to aby zjadliwe ;)

  Kolejnym wyzwaniem była gruszka. Tym razem nie kroiłam na kawałki,tylko dałam w całości. Ponieważ gruszka była miękka, to nie było problemu z jej jedzeniem. Oczywiście otoczenie było całe z soku , ale za to dzieci jakie ucieszone :) A gruszka zjedzona praktycznie w całości.

    Kolacja często także bywa nauką jedzenia. Kroję chlebek na małe kwadraty i daje na tacce. Nie powiem- kawałki pożywienia lądują wszędzie, ale nikt nie mówił, ze nauka będzie czysta. Zwłaszcza nauka jedzenia :)